ไฟเตือนเครื่องบิน

ไฟเตือนเครื่องบินเป็นอุปกรณ์ส่องสว่างที่มีความเข้มสูงติดอยู่กับโครงสร้างสูงเพื่อใช้เป็นมาตรการป้องกันการชน อุปกรณ์ดังกล่าวทำให้เครื่องบินมองเห็นโครงสร้างได้ชัดเจนขึ้น และมักใช้ในเวลากลางคืน แม้ว่าจะใช้ในตอนกลางวันก็ตาม ไฟเหล่านี้ต้องมีความสว่างเพียงพอที่จะมองเห็นได้ไกลหลายไมล์รอบๆ โครงสร้าง

ประเภทหลอดไฟ

• โคมไฟสีแดงที่ติดสว่างตลอดเวลาหรือเปิดและปิดอย่างช้าๆ ในรอบไม่กี่วินาที
• สีขาวโคมไฟแฟลชซีนอน

ทั้งสองประเภทมีการใช้งานในสหราชอาณาจักรจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ ระเบียบใหม่กำหนดให้ใช้โคมสีแดงในเวลากลางคืนเท่านั้น ไฟ Xenon ค่อยๆ ถูกเลิกใช้

ในสหรัฐอเมริกาและแคนาดามีไฟหลายประเภท:

• ไฟขวาง (ที่ติดสว่างตลอดเวลา)
• บีคอนสีแดง/ไฟแดง
• ไฟสีขาว (แฟลช) ความเข้มสูง
• ไฟสีขาว (แฟลช) ความเข้มปานกลาง

ประเพณี, โคมไฟสีแดง (หรือบีคอน) ใช้หลอดไส้หลอดไส้ เพื่อปรับปรุงอายุการใช้งานที่ค่อนข้างสั้น ผลิตภัณฑ์เหล่านี้ได้รับการออกแบบให้มีความทนทานและใช้พลังงานต่ำกว่าปกติ การพัฒนาล่าสุดคือการใช้อาร์เรย์ของLEDสีแดงกำลังสูงแทนหลอดไส้ ซึ่งเป็นไปได้ตั้งแต่การพัฒนา LED ที่มีความสว่างเพียงพอเท่านั้น หลอดไฟแบบ LED มีอายุการใช้งานยาวนานกว่าหลอดไส้อย่างมาก ซึ่งช่วยลดต้นทุนการบำรุงรักษาและเพิ่มความน่าเชื่อถือ ผู้ผลิตหลายรายยังได้พัฒนาไฟแฟลชสีขาวความเข้มปานกลางโดยใช้เทคโนโลยี LED เพื่อทดแทนซีนอน ไฟกะพริบซีนอนนั้นดูน่าประทับใจกว่า แต่มักจะต้องเปลี่ยนบ่อยครั้ง ดังนั้นจึงกลายเป็นตัวเลือกที่ไม่ค่อยได้รับความนิยม ด้วยการถือกำเนิดของไฟ LED แสงสีขาวยังคงเป็นที่ต้องการอยู่บ้าง

เป็นเรื่องปกติที่จะพบโครงสร้างโดยใช้ไฟซีนอนสีขาว/ไฟแฟลชสีขาวในตอนกลางวัน และไฟสีแดงในเวลากลางคืน ไฟสีแดงมักใช้ในเขตเมือง เนื่องจากนักบินจะมองเห็นได้ง่ายจากด้านบน ไฟแฟลชสีขาว (ซึ่งกะพริบตลอดเวลา) อาจใช้ในเขตเมืองได้เช่นกัน ขอแนะนำว่าไม่ควรใช้ไฟแฟลชสีขาวกะพริบในพื้นที่ที่มีประชากรหนาแน่น เนื่องจากไฟมักจะรวมกับแสงพื้นหลังในเวลากลางคืน ทำให้นักบินมองเห็นได้ยาก ซึ่งทำให้อันตรายรุนแรงขึ้น นอกจากนี้ ผู้อยู่อาศัยที่อยู่ใกล้โครงสร้างที่มีไฟจะบ่นว่ามีการบุกรุกด้วยแสง ในพื้นที่ชนบท อาจใช้บีคอนสีแดง/ไฟแฟลชในช่วงกลางคืน ควรใช้แสงสีขาว (บางครั้ง) เนื่องจากช่วยลดต้นทุนการบำรุงรักษา (กล่าวคือ ไม่ต้องบำรุงรักษาภาพวาด ไม่มีไฟด้านข้างสีแดง) และไม่มีไฟพื้นหลังที่จะกลมกลืนกับแสงแฟลช

มีไฟแฟลชสีขาวความเข้มปานกลางและไฟแฟลชสีขาวความเข้มสูง ไฟแฟลชสีขาวความเข้มปานกลางมั

มีไฟแฟลชสีขาวความเข้มปานกลางและไฟแฟลชสีขาวความเข้มสูง ไฟแฟลชสีขาวความเข้มปานกลางมักใช้กับโครงสร้างที่มีความยาวระหว่าง 200–500 ฟุต (61-152.4 เมตร) หากใช้ไฟแฟลชสีขาวปานกลางกับโครงสร้างที่มีขนาดใหญ่กว่า 500 ฟุต (152.4 เมตร) ต้องทาสีโครงสร้าง ไฟแฟลชสีขาวปานกลางทั่วไปจะกะพริบ 40 ครั้งต่อนาทีที่ความเข้ม 20,000 แคนเดลาสำหรับกลางวัน/กลางคืน และ 2,000 แคนเดลาในเวลากลางคืน

แฟลชสีขาวความเข้มสูงใช้กับโครงสร้างที่สูงกว่า 700 ฟุต (213.4 เมตร) ไฟเหล่านี้ให้ทัศนวิสัยสูงสุดทั้งกลางวันและกลางคืน แฟลชความเข้มสูงไม่ได้ให้การครอบคลุม 360° ต่างจากแฟลชขนาดกลาง ต้องใช้ไฟแฟลชสูงอย่างน้อย 3 ดวงในแต่ละระดับ ในทางกลับกัน จะช่วยลดต้นทุนการบำรุงรักษา (เช่น ไม่มีการทาสี) หากโครงสร้างมีเสาอากาศอยู่ด้านบนที่สูงกว่า 40 ฟุต จะต้องวางไฟแฟลชสีขาวความเข้มปานกลางไว้เหนือเสาอากาศนั้นแทนที่จะเป็นด้านล่าง ไฟแฟลชสีขาวสูงทั่วไปจะกะพริบ 40 ครั้งต่อนาทีที่ความเข้ม 270,000 แคนเดลาสำหรับกลางวัน 20,000 แคนเดลาในเวลาพลบค่ำ และ 2,000 แคนเดลาในเวลากลางคืน 

ไฟส่องสว่างคู่คือระบบที่โครงสร้างติดตั้งไฟแฟลชสีขาวสำหรับใช้ในเวลากลางวัน และไฟสีแดงสำหรับใช้ในตอนกลางคืน ในเขตเมืองมักนิยมใช้สิ่งเหล่านี้เนื่องจากมักจะยกเว้นโครงสร้างจากข้อกำหนดด้านการวาดภาพ ข้อดีอย่างหนึ่งของระบบคู่คือเมื่อไฟสีแดงบนสุดดับ ไฟจะสลับไปที่ระบบไฟสำรองซึ่งใช้ไฟแฟลชสีขาว (ที่ความเข้มของแสงในตอนกลางคืน) ในตอนกลางคืน ในสหรัฐอเมริกาและแคนาดา บีคอนสีแดงค่อยๆ ถูกถอนออกจากการให้บริการ และแทนที่ด้วยไฟแฟลชสีแดงหรือไฟ LED สีแดง

สำหรับสายไฟแรงสูง ไฟสีขาวจะติดตั้งให้กะพริบ 60 ครั้งต่อนาที โดยใช้ความเข้มเท่าที่ระบุไว้ข้างต้น ไม่เหมือนกับไฟแฟลชสีขาวทั่วไป แฟลชเหล่านี้ถูกระบุว่าไม่ให้แฟลชพร้อมกัน รูปแบบแฟลชที่กำหนดโดย FAA คือตรงกลาง บน และล่าง เพื่อให้ “เป็นสัญญาณเฉพาะที่นักบินควรตีความว่าเป็นคำเตือนว่าสายไฟโซ่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงกับไฟ” 

เสาส่งสัญญาณ

บนเสาส่งไฟฟ้าไฟอาจได้รับพลังงานจากสนามไฟฟ้าที่อยู่รอบตัวนำไฟฟ้า หรือสนามแม่เหล็กที่เกิดจากกระแสผ่านตัวนำ ^{[ ต้องการอ้างอิง ]}วิธีแรกใช้ประโยชน์จากการไล่ระดับศักย์ไฟฟ้าสูงรอบตัวนำ วิธีที่สองอยู่บนพื้นฐานของกฎการเหนี่ยวนำของฟาราเดย์ที่เกี่ยวข้องกับฟลักซ์แม่เหล็กที่ไหลผ่านวงจรซึ่งกระตุ้นไฟเตือน

บนเครื่องบิน

เครื่องบินใช้ระบบไฟส่องสว่างเพื่อหลีกเลี่ยงการชนเพื่อเตือนเครื่องบินลำอื่นถึงการมีอยู่ของมัน ไฟเหล่านี้รวมถึงไฟลงจอดบีคอนกะพริบสีแดงหรือสีขาว ไฟแฟลชปลายปีก และไฟนำทางปลายปีก ไฟนำทางปลายปีกจะต้องประกอบด้วยไฟสีแดงที่ปลายปีกซ้ายและไฟสีเขียวที่ปลายปีกขวา ไฟส่องลงจอดจะใช้ในระหว่างการลงและใกล้จะลงจอด และในบางครั้งหากลูกเรือหรือเจ้าหน้าที่พิจารณาเห็นว่าจำเป็น

การใช้และการวางตำแหน่ง

ไฟเหล่านี้โดยทั่วไปจะสามารถพบได้ที่แนบมากับโครงสร้างสูงใด ๆ เช่นเสาออกอากาศและอาคาร , ถังเก็บน้ำตั้งอยู่บนระดับความสูงที่สูง, เสาไฟฟ้า , ปล่องไฟ , อาคารสูง , รถเครนและกังหันลม โครงสร้างที่สั้นกว่าซึ่งตั้งอยู่ใกล้สนามบินอาจต้องใช้แสงเช่นกัน ตัวอย่าง เช่น ป้ายบอกคะแนนทิศใต้ที่สนามแลมโบในกรีนเบย์ รัฐวิสคอนซินสร้างขึ้นในปี 2556 ซึ่งเป็นโครงสร้างที่สูงที่สุดในพื้นที่ทั่วไปของท่าอากาศยานนานาชาติออสติน สเตราเบล องค์การการบินพลเรือนระหว่างประเทศ ( ICAO ) เป็นผู้กำหนดมาตรฐานซึ่งมักจะนำมาใช้ทั่วโลกสำหรับประสิทธิภาพและลักษณะของไฟเตือนการบิน

โดยปกติไฟจะจัดเป็นกระจุกตั้งแต่สองดวงขึ้นไปรอบๆ โครงสร้างที่ความสูงเฉพาะบนหอคอย บ่อยครั้งจะมีชุดอยู่ด้านบน และชุดอย่างน้อยหนึ่งชุดจะมีระยะห่างเท่าๆ กันตามโครงสร้าง สหราชอาณาจักร ‘s Belmont เสามีเก้ากลุ่มของโคมไฟสีแดงมีระยะห่างเท่า ๆ กันพร้อมเต็มความสูงของเสา

ไฟเตือนเครื่องบินที่ไม่ได้มาตรฐาน

• เสากระโดงของDeutschlandsender Herzberg/Elsterไม่ได้ติดตั้งไฟเตือนเครื่องบิน แต่กลับถูกจุดด้วยคานรับแสงซึ่งติดตั้งอยู่บนเสาเล็กๆ ใกล้หอคอย วิธีนี้ได้รับเลือกเนื่องจากเสากระโดงเป็นเสากระโดงที่หุ้มฉนวนกับพื้นและสำหรับการป้อนหลอดไฟบนเสาไม่เช่นนั้นจะต้องใช้อุปกรณ์พิเศษเช่นหม้อแปลงออสติน
• หอส่งสัญญาณโทรทัศน์ชตุทท์การ์ทมีชุดไฟแบบหมุนได้ติดตั้งอยู่บนยอด เช่นเดียวกับที่ใช้กับประภาคาร ไฟหมุนเหล่านี้เรียกว่ากระโจมไฟทางอากาศในโลกของการบินยุโรปและบีคอนทางเดินหายใจในการบินของสหรัฐอเมริกา หลอดไฟดังกล่าวยังถูกใช้บนหอคอยอื่นๆ และบนภูเขาในสมัยก่อนๆ ของการบินจนถึงปลายทศวรรษ 1950
• สุดท้ายการดำเนินงานประภาคารอากาศในสหราชอาณาจักรเป็นที่ด้านบนของโดมในช่วงอากาศวิทยาลัยห้องโถงใหญ่ที่กองทัพอากาศ Cranwell
• ในสเปนมีเพียง 12 ดวงที่ใช้การได้หมุนหรือประภาคารในอากาศเท่านั้น พวกเขาทั้งหมดอยู่บนยอดหอคอยที่สูงมากในฐานทัพอากาศทหาร
• Blosenbergturmใน Beromünster ยังมีประภาคารลอยฟ้าหรือโคมไฟหมุนอยู่เหนือห้องโดยสาร ตรงกันข้ามกับหอส่งสัญญาณโทรทัศน์ชตุทท์การ์ท หอโทรทัศน์จะสว่างน้อยกว่าและเปิดดำเนินการในยามรุ่งอรุณเท่านั้น
• ในสหรัฐอเมริกา กระโจมไฟอากาศมีสไตล์ในการใช้งานด้านบนของภูเขาของมอนแทนา
• หอไอเฟลในกรุงปารีสมีประภาคารทางอากาศระหว่างปี 1947 และปี 1970 เมื่อผู้มีอำนาจในการบินฝรั่งเศสคาดว่ามันก็ไม่จำเป็นที่จะช่วยเหลือนำทางทางอากาศและการตั้งค่าแทนคำเตือนมาตรฐานโคมไฟด้านบนของหอ ในปีพ.ศ. 2543 ได้มีการตัดสินใจถอนการติดตั้งไฟเตือนและติดตั้งประภาคารทางอากาศอีกครั้งซึ่งมองเห็นได้โดยเครื่องบินที่ระยะทาง 80 กม. ของระยะทาง
• ในฟินแลนด์ประภาคารทางอากาศที่สร้างขึ้นในปี 1929 บนโบสถ์ Suomenlinnaโดยหน่วยงานด้านการบินในเฮลซิงกิ ยังคงใช้งานอยู่
• เสาหลักของเครื่องส่งสัญญาณวิทยุ Mühlackerและเสาวิทยุ Konstantynówเดิมยังมีไฟเตือนเครื่องบินที่ฐานนอกสุดของสมอเรือ
• บางครั้งใช้ไฟทำเครื่องหมายตัวนำและบาลิเซอร์เพื่อทำเครื่องหมายสายไฟ
• อุปสรรคหลีกเลี่ยงการชนระบบช่วยให้ไฟมาตรฐานที่จะยังคงออกไปจนกว่าเครื่องบินอยู่ภายในรัศมีที่กำหนดเพื่อให้สามารถลดลงอย่างมีนัยสำคัญในมลพิษทางแสง ระบบ OCAS ยังให้เสียงเตือน

สีเตือนเครื่องบิน

กฎหมายการบินยังกำหนดให้ทาอาคารและเสากระโดงด้วยแถบสีส้มและสีขาวสากลที่มีความยาวเท่ากันตลอดความยาว เพื่อปรับปรุงทัศนวิสัยในเวลากลางวัน โดยทั่วไปต้องใช้รูปแบบการทาสีนี้บนหอคอยที่มีความสูงมากกว่า 200 ฟุต แต่อาจแตกต่างกันไปในแต่ละรัฐและใกล้สนามบินระหว่างประเทศ เนื่องจากรูปแบบการทาสีดังกล่าวมีค่าใช้จ่ายสูง เสาเสาอากาศและเสากระโดงมักสร้างขึ้นให้มีความสูงต่ำกว่าระดับความต้องการ เสาเสาอากาศและเสากระโดงมักมีคุณสมบัติการเตือนเครื่องบินอื่น ๆ ที่อยู่ห่างออกไปเท่ากันตามความสูงและด้านบน ซึ่งอาจรวมถึงไฟแฟลชกำลังสูงหรือไฟ LEDในสีแดง สีขาว หรือทั้งสองสีในรูปแบบสลับกัน ในกรณีเช่นนี้ จะใช้สีแดงในเวลากลางคืน ในขณะที่มักใช้ไฟแฟลชสีขาวในช่วงเวลากลางวัน 

ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม

ไฟเตือนบนหอคอยและอาคารบนพื้นดินมีส่วนทำให้เกิดมลภาวะทางแสงและการทำลายหอคอยของนก